ROD "Pod Skałką"w Nowej Rudzie

Porady odrodnicze

Cięcie drzew młodych, dobrze odżywionych, silnie rosnących i wchodzących w owocowanie wpływa na zahamowanie ich wzrostu. Dlatego też cięcie młodych drzewek ograniczamy tylko do ich formowania i kształtowania korony. Wycinamy ze środka korony przede wszystkim gałązki martwe, uszkodzone i rosnące do środka korony zamiast na zewnątrz, przez co krzyżują się z sąsiednimi gałązkami.Więcej o cięciu i prowadzeniu młodych drzew owocowychDrzewka kilkuletnie i starsze, szczególnie jabłonie, grusze i wiśnie wymagają silnego cięcia. Szczególnie, jeżeli od ich posadzenia nie były cięte. Niestety takich drzew na działkach można spotkać dość sporo. Prześwietlanie starych, zaniedbanych drzew rozpoczynamy zazwyczaj od usunięcia kilku grubszych konarów korony w celu udostępnienia światła słonecznego do jej środka. Niekiedy trzeba usunąć cały wierzchołek drzewa celem obniżenia wysokości korony. Drzewa niższe łatwiej jest chronić przed chorobami i szkodnikami, wygodniej jest wykonać wszystkie zabiegi pielęgnacyjne, a także dokonywać z nich zbioru owoców. Po wycięciu kilku konarów przystępujemy do rozrzedzania pozostałych. Wycinamy gałęzie blisko siebie leżące i wzajemnie się zacieniające, krzyżujące się i ocierające, oraz rosnące do środka korony. Nie martwmy się jeśli w ten sposób przycięta korona wyda nam się zbyt rzadka - po ukazaniu się nowych liści i przyrostów w miesiącach letnich stanie się wystarczająco gęsta.Prawidłowe cięcie ma znaczący wpływ na szybkość gojenia się rany i, co za tym idzie, zmniejszenie ryzyka infekcji chorobowej. Powierzchnia po cięciu powinna być jak najbardziej gładka. Gałęzie powinniśmy wycinać tuż za obrączką (miejscem przynasadowego zgrubienia). Pędy natomiast skracamy tuż za zdrowym pąkiem, tak aby powierzchnia cięcia była nachylona ku jego nasadzie pod kątem 45°.Cieńsze gałęzie możemy wycinać sekatorem ręcznym. Gałęzie grube lepiej ciąć piłą. W tym przypadku gałąź najpierw podpiłowujemy od dołu, a następnie tniemy od góry. W ten sposób zapobiegniemy wyłamywaniu gałęzi i zdzieraniu kory.

Zabezpieczenie ran po cięciu

Cięcie przeprowadzamy w dni bezdeszczowe, suche i słoneczne, gdy temperatura powietrza przekracza 0°C. Bezpośrednio po cięciu, rany smarujemy pastami ochronnymi, takimi jak np. Funaben 03 PA. Rany na jabłoniach i gruszach możemy również smarować białą farbą emulsyjną z dodatkiem środka grzybobójczego Topsin M 70 WP lub Benlate. Do smarowania ran na drzewach pestkowych powinniśmy jeszcze dodać Miedzianu 50 WP. Te zabiegi przyspieszą gojenie się ran, ochronią je przed wysychaniem, zawilgoceniem, a przede wszystkim przed chorobami.

Jak ciąć krzewy owocowe

O ile cięcie drzew możemy opóźnić do terminu wiosennego, nie powinniśmy zwlekać z przycięciem krzewów porzeczek, agrestu, malin i borówki. Sposób cięcia krzewów zależy od tego czy owoce powstają na pędach jednorocznych, na drewnie starszym i krótkopędach, czy też na jednych i na drugich.Porzeczki wydają owoce na pędach ubiegłorocznych i kilkuletnich, dlatego też wycinamy wszystkie pędy stare, mające więcej niż trzy lata, oraz pędy słabe i skierowane w dół. Po zimowym cięciu każdy krzew porzeczkowy powinien składać się w jednej trzeciej z trzech lub czterech pędów ubiegłorocznych.Metody cięcia agrestu są podobne jak dla porzeczki. Ponieważ pędy wielu odmian agrestu mają tendencję do płożenia się po ziemi, aby do tego nie dopuścić, przycinamy je nad pędem skierowanym ku górze.U malin owocujących latem po zbiorach wycina się tuż przy ziemi wszystkie pędy, które owocowały. Pod koniec zimy wycinamy tuż przy ziemi pędy malin powtarzających owocowanie. Wyrosną nowe pędy, które zaowocują latem.Owoce jeżyn powstają na pędach jednorocznych, dlatego dobrze jest prowadzić je oddzielnie od pędów młodszych. Po zbiorze owocujące pędy, podobnie jak u malin, przycinamy tuż nad ziemią.Borówka wysoka owocuje z kolei na pędach 2 lub 3-letnich. Młode krzewy przez 3 lata wymagają nieznacznego cięcia, ograniczonego do wycinania słabych i martwych pędów. Później krzewy borówki tniemy w taki sposób, aby pobudzić do wyrastania młode pędy u nasady krzewu, wycinając co roku pewną ilość pędów starszych.Zobacz także: cięcie drzew i krzewów ozdobnych oraz jak wybrać narzędzia do cięcia?

Na początku, a najpóźniej do połowy miesiąca wysiewać wprost do gruntu rzodkiewkę, najlepiej w odmianach: Tetra Iłówiecka, gruntowa Szkarłatna z Białym Końcem, późne odmiany marchwi (Perfekcja, Bercoro, Nord, Amager) na przechowanie zimowe, cząber ogrodowy, cebulę na dymkę (bardzo gęsto) oraz szpinak nowozelandzki, zastępujący w lecie i aż do mrozów szpinak zwyczajny.

- Do połowy miesiąca płytko sadzić rozsadę cebuli.

- Między 10 a 15 maja wysiewać fasolę szparagową i na suche ziarno tyczkową i karłową, ogórki, dynię, kabaczki, cukinię, kukurydzę cukrową. Późniejszy siew fasoli na suche ziarno sprawi, że strąki nie zdążą dojrzeć.

- Od połowy maja wysiewać wprost do gruntu cykorię sałatową na korzenie do zimowego pędzenia oraz buraki ćwikłowe i średniowczesne odmiany marchwi Lenka i Nantejska na zimowe przechowanie. Na rozsadniku zaś w tym terminie wysiewać sałatę kruchą, jarmuż i brokuły włoskie, poziomki na sadzenie w końcu lata, a pod koniec miesiąca endywię zimową na zbiór późnojesienny (zastąpi sałatę).

- Od połowy miesiąca wysadzać rozsadę selerów korzeniowych i naciowych, pomidorów, papryki, oberżyny czyli bakłażanów, szpinaku nowozelandzkiego, a także przygotowanych w doniczkach w kwietniu ogórków, cukinii i kukurydzy. Zakładać grzędy (na słomie) i wysadzać grzybnię pierścieniaka.

- Dla przyspieszenia i uzyskania lepszej jakości zbiorów pomidorów i ogórków zastosować osłony - niskie tunele foliowe.

- Przez cały maj wysiewać do gruntu: koper, pietruszkę naciową, a na rozsadniku głąbiki krakowskie oraz średniopóźne i późne odmiany sałaty masłowej: Bauceńską, Dippego, Cud Voorburgu i Nochowską.

- Przez cały miesiąc wysadzać rozsadę porów, siedmiolatki, szczypiorku.

- Przerywać zagęszczone siewki warzyw korzeniowych, sałaty, skorzonery, a

pod koniec miesiąca ogórków.

- Zasilać pogłównie (w czasie wegetacji) azotem rośliny z wcześniejszego siewu, a rozsady przynajmniej po 10-14 dniach od wysadzenia.

- Zasilać drzewa i krzewy owocowe nawozami azotowymi, a nawet mieszankami Fructus i Azofoska, o ile nie zastosowano nawożenia wczesną wiosną lub dano je w niedostatecznej ilości.

- Obserwować pilnie drzewa i krzewy owocowe i w razie zauważenia oznak chorobowych lub szkodników zwrócić się bezzwłocznie po radę do inspektora ochrony roślin.

- W czasie suszy obficie podlewać drzewka i krzewy sadzone jesienią i wiosną.

- Opryskiwać truskawki przeciw najgroźniejszej chorobie - szarej pleśni - Euparenem lub Sadoplonem. Ważny jest trzykrotny oprysk, na początku kwitnienia, na początku pełni i pod koniec kwitnienia.

- Sadzić drzewa i krzewy iglaste, ale tylko z dobrze zabezpieczoną bryłą ziemi.

- Na początku maja sadzić bulwy mieczyków.

- Wysiewać do gruntu kwiaty jednoroczne: smagliczkę, nagietki, groszek pachnący, klarkię, godecję, dimorfotekę, łubin, portulakę, rezedę, nasturcję, kocanki, wilec czyli ipomeę, cynie.

- Od połowy maja wysiewać na rozsadniku malwy i dzwonki.

- Po przejściu przymrozków majowych wysadzać do gruntu wrażliwe na niskie temperatury kwiaty jednoroczne: żeniszek, begonię, gaillardję, lobelię, petunię, szałwię, cynie, aksamitki, statice oraz podzielone karpy dalii.

- Nieco wcześniej można sadzić bardziej odporne na niskie temperatury lwie paszcze, astry, goździki Chabaud, lewkonię, werbenę.

- Usuwać zakażone wirusem tulipany. Choroba objawia się wyraźnymi, jasnozielonymi smugami na liściach lub ciemniejszymi od barwy kwiatów smugami na płatkach. Jest bardzo groźna. Usuwać należy ostrożnie całe rośliny wraz z otaczającą cebulę ziemią.

- Założyć pryzmę kompostową, składając na niej chwasty, resztki roślinne, nawozy naturalne, zmiotki, odpadki kuchenne, torf, itp. Będzie to niezastąpiony nawóz organiczny.

Zakładanie oczka wodnego

Oczko wodne jest jedną z najpiękniejszych ozdób ogrodowych. Pomimo, iż jego założenie i utrzymanie w idealnej formie wymaga pewnego wysiłku to na inwestycji tej z pewnością zyskamy. Miejsce naszego stałego wypoczynku i rekreacji zyska więcej uroku i niesamowitego czaru. Wybór miejsca Zanim przystąpimy do wykonania, najpierw musimy zaplanować jego kształt i głębokość oraz miejsce, w którym będzie się znajdować. Jeżeli chcemy, aby nasz zbiornik wyglądał naturalnie, powinniśmy unikać nadawania mu prostych krawędzi oraz ostrych brzegów. Najlepszym miejscem będzie takie, w którym słońce znajduje się przez kilka godzin dziennie. Powinniśmy pamiętać, aby w sąsiedztwie oczka nie znajdowały się drzewa, ponieważ spadające z nich igły i liście blokują dostęp tlenu. Idealnym rozwiązaniem jest umieszczanie w pobliżu oczka kranu lub węża ogrodowego, znacznie ułatwia to bowiem uzupełnienie wody w razie potrzeby. Oczko wodne z formy Najprostszym sposobem założenia niewielkiego oczka wodnego jest kupno gotowej formy z tworzywa sztucznego. Dostępne są one w centrach ogrodniczych w różnych rozmiarach, kształtach i kolorach. Mają one półki, na których mozna posadzić rośliny wodne. Są bardzo proste w montażu. Po zakupie formy wystarczy wykopać w wyznaczonym miejscu odpowiedniej wielkości dół. Wolne przestrzenie wokół oczka warto uzupełnić piaskiem a brzeg możemy obsadzić roślinami jednocześnie go maskując. Oczko wodne z folii PVC Jeśli chcemy założyć większe oczko wodne, najlepiej użyć folię z PVC (z polichlorku winylu) do oczek wodnych. Jest ona wytrzymała na mróz, elastyczna i trwała. W zależności od wielkości zbiornika stosuje sie folie o grubości od 0,5 do 1mm. Zanim kupimy folie, na terenie gdzie będzie zakładane oczko, wytyczamy sznurkiem kształt przyszłego zbiornika. Z tej powierzchni zrywamy darń, stopniowo wykopujemy dół, pamietając o półkach dla roślin wodnych. Nachylenie ścian zbiornika nie powinno przekraczać 45°. Dół powinien być większy od przewidywanej głębokości zbiornika o 15cm. Ważne by brzegi zbionika były na równym poziomie w celu zapobiegnięcia wylewania sie wody. Wykopaną ziemię możemy wykorzystać do założenia ogrodu skalnego, bądź do wyrównania zanizonego terenu w ogrodzie. Wykonujemy pomiary wzdłuż i wszerz wykopu. Do tego celu najlepiej wykorzystać 6-cio metrowy sznurek, rozkładajac go po dnie i ściankach z półkami. Mając pomiary obliczamy jak długą i szeroką folię będziemy potrzebowali do wyłożenia oczka (z każdej strony trzeba dodać po 30cm). Folia sprzedawana jest na metry z rolek najczęściej w standardowej szer. 6m. Jeśli oczko ma większe rozmiary, pasy folii można skleić specjalnym klejem. Skuteczniejsze jest jednak zgrzewanie folii, dlatego najlepiej zamówic u producenta folię o potrzebnym rozmiarze. Jeśli wystarczy nam 6-cio metrowa folia, to najlepiej wyłożyć oczko folią w jednym kawałku. Przygotowany dół oczyszczamy z wszelkich ostrych przedmiotów, mogących uszkodzić folię. Na dno wysypujemy kilkucentymetrową warstwę piasku, możemy nałożyć też dodatkowo matę jutową, dostepną w handlu również o szer. 6m. Rozkładanie folii Folię rozkładamy przy tempereturze powyżej 15°C i w tej temperaturze pozostawiamy ja do nagrzania. Folia nie powinna być w żadnym miejscu napieta, a na brzegu powinno być jak najmniej fałd. Brzegi folii przyciskamy. Jeśli chcemy dno wysypać żwirem, mozemy na folii wyłozyc plastikową siatkę lub matę jutową, będzie ona dodakowo chronić folie przed przebiciem i osuwaniem żwiru. Jeśli chcemy nadać naturalny charakter oczku, to cały zbiornik możemy wylać szlichtą betonu z utwardzaczem i uszczelniaczem, w który możemy dodatkowo wtopić kamienie. Po wykonaniu tych czynności napełniamy zbiornik wodą czekając jak ułoży się w niej folia. Wystający 30cm pasek folii wywijamy i zakopujemy. Brzeg oczka Brzeg możemy zabezpieczyć otoczakami, płytami kamiennymi, matami jutowymi z posadzonymi roślinami lub grubym żwirem. By oczko wyglądało naturalnie, umieszczamy w nim rośliny wodne. Jeśli napełniamy zbiornik wodą z wodociągu musimy odczekać 2-3 dni by spadła zawartość chloru, bądź stosujemy preparat uzdatniajacy wodę, np. „Antychlor”. Do oczka możemy wpuścić również ryby. W założonym oczku wodnym powinniśmy zachowywać równowagę biologiczną i systematycznie je oczyszczać z zanieczyszczeń i glonów, np. za pomocą stosowania preparatów anty glonowych. Niezbędnym elementem naszego zbiornika wodnego powinny być urządzenia filtrujące.

Rdza gruszy

Objawy :
Pierwsze symptomy rdzy pojawiają się już na młodych liściach. Są to początkowo

niewielkie, jaskarawo pomarańczowe plamy na wierzchniej ich stronie. Później w obrębie plam pojawiają się drobne, czarne wzniesienia. Są to skupienia zarodników grzyba. Natomiast w drugiej połowie lata i jesienią na dolnej stronie liści widoczne są brązowe narośla średnicy 1 cm i wysokości 5 do 10 mm. Na ich zakończeniu widać białe, delikatne wypustki. Właśnie te zmiany na spodniej stronie blaszki liściowej przypisywane są często owadom. Występować one mogą na liściach, ale także na młodych pędach, ogonkach liściowych i owocach.

Dla osób mało zorientowanych tego typu objawy mogą budzić grozę. Natomiast znawcy tematu twierdzą, że choroba groźniej wygląda niż jest nią w rzeczywistości. Szkodliwość jej przede wszystkim wiąże się z przedwczesną utratą liści oraz ograniczeniem ich powierzchni asymilacyjnej. Grzyb będący sprawcą rdzy gruszy potrzebuje do swego rozwoju dwu żywicieli. Oprócz gruszy są to w naszych warunkach jałowce (najczęściej jałowiec sabiński). Jałowce są zakażone przez zarodniki wytwarzane w naroślach na liściach grusz. Na pędach jałowców pojawiają się charakterystyczne zgrubienia z wrzecionowatymi, ciemnobrązowymi skupieniami zarodników. Porażone pędy jałowca często zamierają powyżej miejsc infekcji. Silne porażenie grusz wiąże się w występowaniem drugiego żywiciela tj. jałowca, z którego zarodniki przenoszone są na liście grusz od połowy kwietnia do końca czerwca
Grzyb nie przenosi się z gruszy na gruszę i z jałowca na jałowiec. W cyklu rozwojowym konieczne jest wystąpienie obydwu żywicieli (grusza - jałowiec). Dlatego w rejonach, gdzie choroba ta występuje celowe jest unikanie sąsiedztwa tych dwu gatunków. Zarodniki jałowców zakażające liście grusz przenoszone są na odległość do 100 metrów. W najbliższych latach należy liczyć się z coraz częstszym występowaniem tej choroby na gruszy i jałowcach. W dużym nasileniu występuje ona w krajach Europy Zachodniej (Holandia, Niemcy).

Zapobieganie
- unikanie sąsiedztwa grusz i jałowców w rejonach występowania

• opryskiwanie grusz na terenach, gdzie choroba występuje w dużym

• nasileniu, od końca maja do końca czerwca środkami Topsin M500 SC lub Score 250 EC.Krzewy jałowca możemy opryskać 2-3 krotnie, stosując m.in. Bioczos BR,lub Score 250 EC.